Stosowanie ścianek szczelnych (tzw. ścianek Larsena) jest często stosowaną metodą zabezpieczania wykopów. Są powszechnie stosowane w budownictwie jako konstrukcje oporowe. Czym są dokładnie i jakie jest ich zastosowanie? O tym przeczytasz w artykule.
Ściankami szczelnymi nazywamy konstrukcje złożone z elementów drewnianych, stalowych, żelbetowych lub z PCV, zagłębianych w grunt i ściśle do siebie przylegających. Obudowa wykopu w postaci ścianki szczelnej składa się z pionowych elementów połączonych z sąsiadującymi przy pomocy specjalnie ukształtowanych zamków. Ścianki możemy podzielić na tymczasowe, które używane są jedynie w okresie wykonywania robót, a następnie demontowane oraz stałe, stanowiące część konstrukcyjną fundamentu. Dla optymalizacji konstrukcji można stosować elementy rozpierające, takie jak kleszcze, kotwy czy gwoździe gruntowe, choć nie zawsze jest to konieczne.
Ścianki szczelne wykorzystywane są w budownictwie głównie jako obudowy tymczasowe podczas prac na większych głębokościach. Niekiedy mogą stanowić konstrukcję docelową chroniącą przed wypłukiwaniem gruntu. Główne zadania ścianek szczelnych to podtrzymywanie ściany wykopu, a także zabezpieczenie wykopu przed dopływem wody. Zastosowanie ścianki przeciwdziała takim zjawiskom jak sufozja czy rozmycie dna podłoża, a także zwiększa szczelność podłoża pod podstawą fundamentu we wszelkiego rodzaju budowlach piętrzących wodę. Ścianki Larsena doskonale sprawdzają się do umacniania nabrzeży w budownictwie hydrotechnicznym, a także posadowieniach bezpośrednich na gruntach nawodnionych. Mogą być wykorzystywane także do regulacji rzek i kanałów oraz uszczelniania wałów przeciwpowodziowych.
Do największych zalet ścianek szczelnych możemy zaliczyć:
Ścianki Larsena pogrążane są w gruncie przy użyciu wibratorów firmy Ozkanlar lub wciskarek hydraulicznych np. firmy Kowan Still Worker, której autoryzowanym dystrybutorem na terenie Polski jest KDM Dariusz Mazur. Wybór sposobu montażu zależy między innymi od tego, w jakiej odległości znajdują się najbliższe zabudowania. W przypadku niewielkich odległości ścianki pogrążane są metodą wciskania statycznego, ponieważ drgania generowane przez wibrator mogą uszkodzić pobliskie budynki. Głębokość, na jaką pogrążane są ścianki szczelne, jest różna. Zazwyczaj wykonuje się wbicie na minimalną głębokość wynikającą z warunku stateczności lub na głębokość zapewniającą utwierdzenie w gruncie. To, jak głęboko zostaną wbite ścianki szczelne, ma wpływ na wyniki obliczeń statycznych.
